مدام حمدوسوره می خواندند وذکر می گفتند.خیلی به تمیزی ونظافت خود مقید بودند.با اینکه حالشان خیلی بد بودگاهی چشمان خود را بازمی کردند ومی خواستند موقع نماز را به ایشان اعلام کنیم .ایشان فکر می کردند تیم پزشکی بسیار نگران ایشان بوده وهست.دست مبارک را در میان دستهایم گرفتم.ما می دانستیم سلول های سرطانی همه جا پخش شده وبیشتر اعضای حیاطی مانند:مغز ،کبد،ریه وقلب را از کار انداخته است اما با تمام توان نمی گذاشتیم قلب او بایستد اما کلام الهی این بودکه انا لله وانا الیه راجعون وقسمت وحکم الهی بر این روز واین ساعت بود.

  

 

 

  

 

روزگاری شهرما ویران نبود

دین فروشی اینقدر ارزان نبود

نغمه ی مطرب دوای جان  نبود

هیچ صوتی بهتراز قران نبود

دختران را بی حجابی ننگ بود

رنگ برصورت زدن نیرنگ بود

اینک اما پشت پا بردین زدن آزادگیست

حرف حق عقب افتادگیست

آخرای پرده نشین فاطمه

کی رسی برداد دین فاطمه

ظهور تکمیل کننده بعثت نیست بلکه خود بعثت است ولی گسترده تر در عالم  27رجب، روز بعثت و برانگيخته شدن رسول رحمت به مقام رسالت است، مهمترين فراز از

تاريخ اسلام که به عنوان حادثه ‌اي بس بزرگ که نقش به سزایی در تمدن و سرنوشت بشریت داشت، بعثت و رسالت پيامبر را نمي ‌توان محصور در قوم يا قبيله ‌اي خاص

دانست؛ زيرا او براي تمام بشريت و براي تمام قرون و اعصار برگزيده شده. حجت الاسلام و المسلمین شیخ علی سیاح، مسئول دفتر حضرت آیه الله العظمی سید صادق

شیرازی ( دام ظله) در مشهد مقدس گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری (آوا) در آستانه بعثت پیامر اکرم (ص) انجام داده است. آوا- قبل از هر چیزی اگر ممکن است در

مورد کلمه بعثت توضیح دهید؟ بعثت یعنی برانگیخته شدن ویکی از اسباب قیامت هم بعثت است یعنی تحول و دگرگونی، پیغمبر (ص) هم آمد یک تحول عظیمی ایجاد بکند

در این دنیا،مردمی که به هیچ چیز اعتقاد نداشتند، همیشه باهم می جنگیدند دین ها و آیین های مختلف در آن زمان حاکم بود که هیچ کدام باهم توافق و اتحادی نداشتند نه

در مذهب، نه سیاست، نه در اقتصاد و سالها به خاطر مسائل ناچیز جنگ و خونریزی داشتند، آنهایی که دزدی را تجارت و د آدمکشی را شجاعت میدانستند، تغییر فرهنگ

یکی از بزرگترین مشکلات انسانها است که پیامبر توانست این فرهنگ های جاهلانه ار از بین ببرد. پیغمبر اکرم (ص) خیلی زحمت کشیده برای هدایت انسانها، انسانهایی

که همه دزد بودند خیلی مشکل است چیزی که نهانیده شده بین مردم بخواهد تغییر کند، آنهایی که خدایانشان را از خرما درست میکردند و وقت گرسنگی میامدند آنها را

میخوردند،آنهایی که با تمام امکانات آمدند حتی نتوانستند یک تغییر و تحولی کوچک درجامعه ی خود ایجاد بکنند ولی پیغمبر (ص) توانست این تغییر و تحول را در تمام

دنیا ایجاد بکند، توانست مردمی را که نه سواد داشت و نه عقل، به راه راست هدایت کند. آوا- همان طور که شما اشاره کردید، آیا می توان گفت که تنها هدف بعثت، از بین

بردن فرهنگ های جاهلی نهادینه شده در میان انسانها آن عصر بوده ؟ خود پیامبر اکرم (ص) فرموده که پیغمبران قبل از من بعثت را ترویج کردند و من آمدم تا کاملش کنم

و پیامبر (ص) در جامعه ای مبعوث شد که خیلی بدتر از جامعه ی روم و فارس بود جامعه ای که در جاهلیت مطلق به سر میبرد، یعنی زمینه ی اخلاقی اصلا وجود نداشت

یا خیلی کم بود در چنین جامعه ای پیامبر اکرم (ص) مبعوث می شود ومردم را به سوی خداوند یگانه دعوت می کند و توانست مردم را دین پرست کند، وقتی در مدینه آیه

ی شراب نازل شد نهی نیست ولی آنقدر کلام خدا و پیامبر (ص) تاثیر داشت که یک وقت دیدند جویهای مدینه پر از شراب شده همه شرابها را ریخته بودند.پیامبر (ص)

کسی را مجبور نکرد ولی همچین زمینه ای را درست کرد که مردم پیرو خدا و پیامبرش باشند. آوا- شما نقش حضرت علی (ص) در بعثت و تأثیر گذاری آن حضرت در

جامعه آن عصر را چگونه ارزیابی می کنید؟ با اینکه خداوند خودش به تنهایی قادر است که همه ی کارها را انجام دهد و به کمک هیچ کسی احتیاج ندارد ولی یک اجرا

کننده هایی به نام عزرائیل، میکائیل، جبرائیل دارد، ملکه ی آب، باد، باران، آسمان و زمین دارد،حضرت امیرالمومنین تقریبا همه کار برای پیغمبر اکرم (ص) کرد یعنی

همه کاره پیغمبر (ص) بود. پیغمبر (ص) اگر میخواست جنگ بکند آن کسی که جبهه را اداره میکرد حضرت علی(ع) بود در واقع نیروی مجریه ی پیامبر (ص)

امیرالمومنین (ع) بود.پیامبر مدیریت میکرد حضرت امیر اجرا میکرد واگر اجرا کننده آدم درستی نباشد مدیریت را هم بهم میزند، امیرالمومنین به بهترین صورت دستورات

پیغمبر را اجرا کرد با اینکه به حضرت امیر ناسزا میگفتند ولی ایشان این بار را بر دوشش کشید وتهمتها را تحمل کرد که حریم پیغمبر حفظ شود آبروی پیغمبر حفظ شود

شما همچین مجری در تاریخ عالم دیگر پیدا نمیکنید.ولی حضرت امیر ابروی پیامبر را حفظ کرد و بچه های حضرت علی (ع) هم این راه را ادامه دادند، تهمتها و مشکلات

را تحمل کردند ولی پشت پیغمبر اکرم (ص) را خالی نکردند. آوا- شما به نقش فرزندان حضرت علی (ص) اشاره کردید، پیامبر اکرم (ص) زمانی مبعوث به رسالت شد که

تمام دنیا خصوصا جزیره العرب را جهالت فراگرفته بود و حضرت مهدی (عج) هم وقتی ظهور می کند که مردم دنیا در جهالت مدرن به سر می برند، شما رابطه بعثت و

ظهور را چگونه ارزیابی می کنید؟ وقتی ما درباره ی معراج پیامبر صحبت میکنیم که پیامبر چطوری شد که به معراج سفر کرد، مگر می شود از قوه ی جاذبه خارج

شد.مگر میشود میلیونها سال نوری را در عرض یک شب رفت، خداوند یک کلمه جواب داده است: میفرماید من کمک کردم وقتی پای خداوند وسط بیاید این حرفها وجود

ندارد.الان ما در زمانی هستیم که بمبهای قاره پیما ماهواره هایی که حرکت کوچکترین موجود را نشان میدهد، خداوند میفرماید اراده ی ماست وقتی اراده ی خداوند باشد

این حرفها معنی ندارد. چون اراده ی الهی در کار است،این کار باید بشود،این وعده ی تمام پیغمبران است.این وعده ی تمام اولیای خداست.این وعده ی خداست که تخلف

ناپذیر است و انشاالله حضرت مهدی (عج)می آید و دنیا را با همان هدف پیغمبر هدایت میکند ولی وسیعتر از هدف پیغمبر (ص) که ظهور تکمیل کننده بعثت نیست بلکه

خود بعثت است ولی گسترده تر در عالم. آوا- وظیفه ما در قبال ارزشها و ابلاغ بعثت چیست؟ ما باید تا جایی که میتوانیم به ارزشها و پیامهای بعثت عمل نماییم که بهترین

راه عمل کردن به قرآن می باشد خداوند متعال همه چیز را خلاصه کرده است در قرآن کریم همراه با گفتار اهلبیت (ع) ما باید به قرآن و گفتار اهل بیت (ع) عمل بکنیم نه

اینکه بخوانیم وعمل نکنیم که مهم عمل کردن است.

چقدر جالبند واژه های وارونه مثل «جنگ وگنج» ،«دردمان ونامرد» ،«قه قه وهق هق» اما درد همان درداست که

درمانش فقط «آرامش» وارونه می خواهد «شمارا»

پس اللهم عجل لولیک الفرج

*****

تابوده ازقدیم چنین بوده روزگار/ماه دوازده که رود می رسدبهار/اماحدیث منتظران حرف دیگریست/ماه دوازده که

 رسد می رسدبهار

*****

امام زمان!

 به انتظار تونشستن اشتباه است به انتظارتوباید ایستاد

احادیثی پیرامون دعا، توکل، انتظار فرج، فهم دین، محاسبه نفس، سکوت، خوش اخلاقی و …
۱٫ مَن لَم یجِد لِلاساءَهِ مَضَضّا لَم یکن عِندَهُ لِلاِحسانِ مَوقعٌ
کسی که مزه رنج و سختی را نچشیده ، نیکی و احسان در نزد او جایگاهی ندارد.
بحارالانوار، جلد ۷۸، ص۳۳۳
۲٫ مَن دَعا قَبلَ الثَّناءِ عَلَی الله و الصَّلاهِ عَلَی النَّبِی (صلی الله علیه وآله) کَانَ کَمَن رَمی بِسَهمٍ بِلا وَتر
هر که پیش از ستایش بر خدا و صلوات بر پیغمبر (صلی الله علیه وآله) دعا کند چون کسی است که بی زه کمان کشد.
تحف‌العقول ، ص‌ ۴۲۵
۳٫ أوشَک دَعوَهً‌ وَ أسرَعُ إجابَهُ دُعاءُ المَرءِ لاِخیهِ‌ بِظَهرِ الغَیبِ
دعایی که بیشتر امید اجابت آن می رود و زودتر به اجابت می رسد،‌ دعا برای برادر دینی است در پشت سر او.
اصول کافی،ج۱ ،ص۵۲
۴٫ مَن أرادَ أن یکنَ‌ أقوَی النّاسِ‌ فَلیتَوکل عَلی الله
هر که می خواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکل نماید.
بحار الانوار، ج۷ ، ص۱۴۳
۵٫ أفضَلُ العِبادَهِ بَعدِ المَعرِفَهِ‌ إِنتِظارُ‌ الفَرَجِ
بهترین عبادت بعد از شناختن خداوند ،‌ انتظار فرج و گشایش است.
تحف العقول، ص۴۰۳

۶٫ مَلْعُونٌ مَنْ اغْتابَ أخاهُ
ملعون است کسی که از برادرش غیبت کند.
بحار الأنوار، ج ۷۴، ص ۲۳۲
۷٫ رَجُلٌ مِنْ أهْلِ قُمَ یَدْعوُ النّاسَ إلَی الحَقِّ، یَجْتَمِعُ مَعَهُ قَوْمٌ کَزُبَرِ الحَدیدِ
مردی از قم، مردم را به حق فرا می‌خواند و گروهی چون پاره‌های آهن [استوار]، پیرامون او گرد می‌آیند.
بحارالأنوار، ج ۵۷، ص ۲۱۶
۸٫ تَفَقَّهوا فی دینِ الله فإنَّ الفقه مفتاحُ البَصیره،وتَمامُ العِباده و السّببُ إلی المنازل الرفیعه و الرُّتبِ الجَلیله فی الدین و الدنیا،و فَضلُ الفَقیه علی العابد کَفَضلِ الشمسِ علی الکواکب و مَن لَم یَتَفَقَّه فی دینهِ لَم یَرضَ اللهُ لهُ عملاً
در دین خدا، دنبال فهم عمیق باشید؛ زیرا فهم عمیق در دین، کلید بصیرت و کمال عبادت و سبب تحصیل مقام های والا و مراتب شکوهمند در امور دین ودنیاست. و برتری فقیه بر عابد، مانند آفتاب است بر کواکب، و کسی که در دینش فهم ِعمیق نجوید، خداوند هیچ عملی را از او نپسندد.
تحف العقول ص۴۱۰
۹٫ مَنِ استَوى‏ یوماهُ فَهُوَ مَغبُونٌ
هر کسى که دو روزش مساوى باشد (و روز بعد بهتر از روز قبل نباشد) مغبون است.
بحار الأنوار،ج ۷۸،ص۳۲۶،ح۵
۱۰٫ لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسِبْ نَفسَهُ فی کُلِّ یَومٍ فَإنْ عَمِلَ حَسَناً استَزادَ اللهَ و إنْ عَمِلَ سیّئاً اسْتَغفَرَ اللهَ مِنهُ و تابَ اِلَیهِ
از مانیست کسی که هر روز حساب خود رانکند ،پس اگر کار نیکی کرده است از خدا زیادی آن را بخواهد،واگر بدی کرده،از خدا آمرزش طلب نموده و به سوی او توبه نماید.
اصول کافی ج ۴ ص۱۹۱

۱۱٫ قِلَّهُ المَنطِق حُکمٌ عَظِیم، فَعَلَیکُم بِالصُّمتِ
بر شما باد به خموشی که کم گویی، حکمت بزرگی است.
بحاالانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۲۱
۱۲٫ مَن اَحزَنَ والدَیهِ فَقَد عَقهُما
هر که پدر و مادر را اندوهگین کند آنان را ناسپاسی کرده است.
تحف العقول ، ص ۴۲۵
۱۳٫ مَا مِن شَیءٍ تَراهُ عَینَاک إلّا وَ فِیه مَوعِظَه
چیزی نیست که چشمانت آن را بنگرد ، مگر آن که در آن پند و اندرزی است.
بحاالانوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۱۹
۱۴٫ وَاللّه‏ِ ما اُعطِىَ مُومِنُ قَطَّ خَیرَ الدُّنیا وَالآخِرَهِ، اِلاّ بِحُسنِ ظَنِّهِ بِاللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ وَ رَجائِهِ لَهُ وَ حُسنِ خُلقِهِ وَالکفِّ عَنِ اغتیاب المُؤمِنینَ
به خدا قسم خیر دنیا و آخرت را به مؤمنى ندهند مگر به سبب حسن ظن و امیدوارى او به خدا و خوش اخلاقى اش و خوددارى از غیبت مؤمنان.
بحارالأنوار، ج ۶، ص ۲۸، ح۲۹
۱۵٫ إنَّ الحَرامَ لا یُنمى‏ وإن نُمِىَ لا یُبارَکُ فیهِ
مال حرام افزون نمى‏گردد و اگر هم افزون گردد برکت نمى‏یابد.
الکافى ، ج ۵، ۱۲۵

۱۶٫ مَنِ اقتَصَدَ وَقَنَعَ بَقِیَت عَلَیهِ النِّعمَهُ ومَن بَذَّرَ وأسرَفَ زالَت عَنهُ النِّعمَهُ
هرکه میانه‏روى کند و قناعت ورزد، نعمت بر او بپاید و هر که بى‏جا مصرف نماید و زیاده‏روى کند، نعمتش زوال یابد.
تحف‏العقول، ص ۴۰۳
۱۷٫ لِکُلِّ شَیءٍ دَلِیلٌ وَ دَلیلُ العَاقِل التَّفَکُّر، وَ دَلیلُ التَّفکُّرِ الصُمت
برای هر چیزی دلیلی باید، و دلیل خردمند تفکر است، و دلیل تفکر خاموشی.
تحف العقول ، ص ۴۰۶
۱۸٫ طوبى لِلمُصلِحینَ بَینَ النّاسِ، اُولئِکَ هُمُ المُقَرَّبونَ یَومَ القیامَهِ
خوشا به حال اصلاح‏کنندگان بین مردم، که آنان همان مقرّبان روز قیامت‏اند.
تحف العقول، ص ۳۹۳
۱۹٫ إنَّ العاقِلَ لایَکذِبُ و إن کانَ فیهِ هَواهُ
خردمند دروغ نمى‏گوید ، اگرچه میل او در آن باشد.
تحف العقول ، ص ۳۹۱
۲۰٫ اللّهَ جَلَّ وعَزَّ یُبغِضُ العَبدَ النَّوّامَ الفارِغَ
خداوند عزّوجلّ، بنده خواب آلوده بیکار را دشمن دارد.
الکافی: ج ۵ ، ص ۸۴ ، ح ۲
۲۱٫ مُجَالِسَه أَهلِ الدِّینِ شَرَفُ الدَّنیَا وَ الاخِرَه
همنشینی با اهل دین، شرف دنیا و آخرت است.
تحف العقول ، ص ۴۲۰
۲۲٫ مُشاوَرَهُ العاقِلِ النّاصِحِ یُمنٌ وَ بَرَکَهٌ وَ رُشدٌ وَ تَوفیقٌ مِنَ اللّه
مشورت با عاقلِ خیرخواه، خجستگى، برکت، رشد و توفیقى از سوى خداست.
تحف العقول، ص ۳۹۸
۲۳٫ دَعوَهِ الصائِمِ تَستَجابُ عِندَ اِفطارِه
دعاى شخص روزه‏دار هنگام افطار مستجاب مى‏شود.
بحار الانوار ج ۹۲ ص ۲۵۵ ح ۳۳
۲۴٫ الغَضَبُ مِفتَاحُ الشَّر
خشم کلید هر بدی است.
تحف العقول، ص ۴۱۶
۲۵٫ لِکُلِّ شَیءٍ زَکاهٌ، وَ زَکاهُ الجَسَدِ صِیامُ النَّوافِل
برای هر چیزی زکاتی است، و زکات تن روزه های مستحبی است.
تحف العقول، ص ۴۲۵
۲۶٫ التَّدبِیرُ نِصفُ العیشِ
تدبیر نیمی از زندگی است.
تحف العقول، ص ۴۲۵
۲۷٫ مَن وَلَههُ الفَقرُأبطَرهُ الغِنى
آن که نَدارى حیرانش کند، توانگرى سرمستش مى سازد.
بحارالانوار،ج۷۴ص۱۹۸
۲۸٫ مَن رَأى أخاهُ عَلَى أمرٍ یُکرِهُهُ فَلَم یَرِدهُ عنهُ وَ هُو یقدِر عَلَیهِ، فَقَد خَانَه
هر که برادرش را در کارى ناپسند ببیند و بتواند او را از آن باز دارد و چنین نکند، به او خیانت کرده است.
الامالى صدوق،ص۳۴۳
۲۹٫ اَفضَلُ ما یَتَقَرَّبُ به العَبدُ اِلی اللهِ بَعدِ المَعرِفَهِ به، الصَلوهُ
بهترین چیزی که بنده بعد از شناخت خدا به وسیله آن به درگاه الهی تقرب پیدا می کند، نماز است.
تحف العقول،ص۴۵۵
۳۰٫ إنَّ أعظَمَ النّاسِ قَدَراً الَّذِی لایَرَی الدُّنیا لِنَفسِه خَطَرا، اما إنَّ أبدانَکُم لَیس لَها ثَمَنٌ إلّا الجَّنه، فَلا تَبِیعُوها بِغِیرِها
به راستی که با ارزش ترین مردم کسی است که دنیا را برای خود مقامی نداند، بدانید بهای تن شما مردم، جز بهشت نیست، آن را جز بدان مفروشید.
تحف‌العقول‌ ، ص‌۴۱۰

۳۱٫ أفضَل مَا یَتَقَرَّبُ بِه العَبدِ إلَی الله بَعدَ المَعرِفَهُ بِه الصَّلاه وَ بِرُّ الوالِدَینِ و تَرکُ الحَسَد و العُجبُ و الفَخر
بهترین چیزی که به وسیله آن بنده به خداوند تقرب می جوید، بعد از شناختن او، نماز و نیکی به پدر و مادر و ترک حسد و خودبینی و به خود بالیدن است.
تحف‌العقول‌ ، ص‌ ۴۱۲
۳۲٫ إنَّ الله حَرَّمَ الجَنَّهَ عَلی کُلِّ فَاحِشٍ بذِی قَلِیلِ الحَیاءِ لا یُبالِی مَا قَال وَ لا مَا قِیل فِیه
خداوند بهشت را بر هر هرزه گوی کم حیا که باکی ندارد چه می گوید و یا به او چه گویند حرام گردانیده است.
تحف‌العقول‌، ص‌ ۴۱۶
۳۳٫ إیّاکَ و الکِبر، فَإنَّهُ لایَدخُلُ الجَنَّهَ مَن کَانَ فِی قَلبِه مِثقالَ حَبَّهٍ مِن کِبر
از کبر و خودخواهی بپرهیز، که هر کسی در دلش به اندازه دانه ای کبر باشد، داخل بهشت نمی شود.
تحف‌العقول، ص‌ ۴۱۷
۳۴٫ إیّاکَ و مُخَالِطَهُ النّاس و الإنس بِهِم إلا أن تَجِدَ مِنهُم عَاقِلاً و مَأمُوناً فَآنَسَ بِه و أهرَبَ مِن سایِرهِم کَهَربُکَ مِن السِّباعِ الضّارِیه
بپرهیز از معاشرت با مردم و انس با آنان، مگر این که خردمند و امانت داری در میان آنها بیایی که (در این صورت) با او انس گیر و از دیگران بگریز، به مانند گریز تو از درنده های شکاری.
تحف‌العقول ، ص‌ ۴۲۰

۳۵٫ کُلَّما أحدَثَ النّاس مِنَ الذُّنُوبِ ما لَم یَکُونُوا یَعمَلُون، أحدَثَ اللهُ لَهُم مِن البَلاءِ مَا لَم یَکُونُوا یَعِدُّون
هرگاه مردم گناهان تازه ای که نمی کردند انجام دهند، خداوند بلاهایی تازه به آن ها دهد که به حساب نمی آوردند.
تحف‌العقول ، ص‌ ۴۳۴
۳۶٫ مَن استَوی یَوماهُ فَهُو مَغبُون، و مَن کَان آخَر یَومَیه شَرُّهُما فَهُو مَلعُون، و مَن لَم یَعرف الزِّیادَه فِی نَفسِه فَهُو فی نُقصان، و مَن کان إلی النُّقصان فَالمَوتُ خَیرٌ لَهُ مِنَ الحَیاه
کسی که دو روزش مساوی باشد، مغبون است، و کسی که دومین روزش، بدتر از روز اولش باشد ملعون است، و کسی که در خودش افزایش نبیند در نقصان است، و کسی که در نقصان است مرگ برای او بهتر از زندگی است.
بحاالانوار، ج‌ ۷۸، ص‌ ۳۲۷
۳۷٫ لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسبُ نَفسَه فِی کُلِّ یَومٍ، فَإن عَمِلَ حسناً استَزدادَ الله، و إن عَمِل سَیِّئاً استغفِرُ الله مِنه و تَاب إلیه
از ما نیست کسی که هر روز حساب خود را نکند، پس اگر کار نیکی کرده است از خدا زیادی آن را بخواهد، و اگر در آن کار بدی کرده، از خدا آمرزش طلب نموده و به سوی او توبه نماید.
اصول‌الکافى، ج‌ ۴، ص‌ ۱۹۱
۳۸٫ إصبِر عَلَی طَاعَهِ الله و إصبِر عَنِ مَعاصِی الله، فإنّما الدُّنیا ساعَه، فَما مَضی مِنها فَلَیس تَجِد لَهُ سُرورا و لا حُزناً، و مَا لَم یَاتِ مِنها فَلیسَ تَعرِفُه، فَاصبِر عَلی تِلکَ السّاعَهِ الَّتِی أنت فِیها فَکَأنَّکَ قَد اغتَبَطَت
بر طاعت خدا صبر کن، از معاصی خدا صبر کن، دنیا همان ساعتی است، آن چه رفته نه شادی دارد و نه غم، آن چه نیامده ندانی که چیست؟ به همان ساعتی که در آنی صبر کن هم چنان باشد که تو رشک برده شده ای.
تحف‌العقول ، ص‌ ۴۱۷
۳۹٫ مَثَلُ الدُّنیا مَثَل مَاءِ البَحر، کُلَّما شربَ مِنهُ العَطشان أزدادَ عَطَشاً حَتّی یقتِله
دنیا چون آب دریاست، هر چه تشنه کامش بیشتر نوشد، بیشتر تشنه شود تا او را بکشد.
تحف‌العقول ، ص‌ ۴۱۷
۴۰٫ وَجَدتُ عِلمَ الناس فی اَربعٍ:
اَوّلُهاأن تَعرِفَ رَبَّکَ
وَالثّانیهُ أن تَعرِفَ ما صَنَعَ بکَ
وَالثّالثَهُ أن تَعـرِفَ ماأرادَ مِـنکَ
وَالرّابعَهُ أن تَعرفَ ما َیخرُجُکَ مِن دینِکَ
علومی را که مردم به آن نیاز دارند در چهار چیز یافتم :
اول اینکه خدای خودت را بشناسی .
بشناسی که خداوند با تو چه کار کرده است .
بشناسی که خداوند چه چیزی از تو می خواهد .
و بشناسی که چه چیزی تو را از دینت خارج می کند.
بحارالانوار، ج ۷۸ ، ص ۳۲۸
منبع : ساتین