دریافت فایل ویدوئی

 پیامبر اکرم(ص): ای علی(ع) جبرئيل از جانب خداوند

عزّوجلّ به من خبر مى‌دهد كه به دوستدار و شيعه تو

هفت خصلت داده است

به گزارش قائم آنلاین، جابربن عبدالله انصاری میگوید:

روزی نزد رسول خدا صلی الله علیه و اله بودم، که پيامبر

صورتش را به سوی علی گردانید و فرمود: ای ابوالحسن!

آیا به تو مژده‌ای ندهم؟ عرض کرد آری ای پیامبر خدا.

پیامبر(ص) فرمود: اين جبرئيل است که از جانب خداوند

عزّ و جلّ به من خبر مى‌دهد كه به دوستدار و ،تو هفت

خصلت داده است: نرمى با او هنگام مردن، همدم داشتن

در تنهايى، نور در تاريكى، امنيّت هنگام ترس، برابرى

كفه ميزان اعمال، گذر از صراط و وارد شدن به بهشت

هشتاد سال پيش از ورود ديگر مردمان.

متن حدیث:

عَنْ جابربن عبدالله الانصاری قال کُنتُ ذاتَ یومٍ عندالنبی

صلى الله عليه و آله اذ اقبل بوجهه علی علیّ‌بن ابی‌طالب

فقال الا ابشرک یا ابالحسن قال: بلی یا رسول الله

(صلی الله علیه و اله) قال هذا جَبرَئيلُ يُخبِرُني

عنِ اللّه ِ جَلَّ جلالُهُ أنّه قد أعطى مُحِبَّكَ و شِيعَتَكَ سَبعَ

خِصالٍ: الرِّفقَ عِندَ المَوتِ، و الاُنسَ عِندَالوَحشَةِ، و

النورَ عندَ الظُّلمَةِ، و الأمنَ عِندَالفَزَعِ، و القِسطَ

عِندَالمِيزانِ، و الجَوازَ عَلَى الصِّراطِ، و دُخولَ

الجَنَّةِ قَبلَ سائرِ الناسِ مِن الاُمَمِ بثَمانينَ عاما

منبع :

سایت تخصصی امام زمان

  
 أين مثل مالك؟ ‌أين عمار؟ أين ذوالشهادتين؟
كجاست مثل مالك؟ كجاست عمار؟ كجاست ذوالشهادتين؟
ديرگاهي پيش بود كه صداي گلايه علي (ع) در حد فاصل كوفه و شام برخاست.آن هنگام كه مالك اشتر و عمار و ذوالشهادتين، يعني ياران صديق علي (ع) به شهادت رسيده بودند و علي تنها مانده بود. سئوالي كه جوابي در پي نداشت.
روزها برآمدند و شبها فرو رفتند. روزگار ديگري آمد. روزي به بلنداي روزگار،‌عاشورا!
آن روز هم، امام ديگري بود  و نداي ديگري:‌« هل من ناصر ينصرني؟ » اين ندا هم زماني بر آمد كه ابوالفضل علمدار، علي اكبر، حبيب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه و … در برابر چشمان حسين (ع) به خون غلتيده بودند و او سرداري بود تنها مانده . پس سئوال همان سئوال بود، جواب هم همان جواب : سرهاي فروافتاده، دستهاي به عقب كشيده شده، چشمان شرمزده و خجلت زده اي كه به دنبال محل فراري چون زمين هستند نا از تيررس نگاه امام فرار كنند. بجز 72 تن؟! همين !
آيا جواب سؤالي بدان عظمت، سئوالي كه زمين و زمان، فرشتگان و ملايك براي جوابش هروله مي كردند، همين بود؟!
نه ! نبود !‌و از همين رو بود كه علي جوابش را از محراب با فرق خونينش گرفت و حسين بر سر نيزه !
آن روزگار گذشت و امروز، روزگار ديگري است. امروز نيز روز امام ديگري است. اما همچنان همان سئوال باقي است :
- كجاست ياريگري  كه به ياري امامش بشتابد؟
و جواب نيز همان ! سكوت !‌خجلت ! غلفت ! ترس !
ديگرگاهي است كه هر روز ندايي در صحن دل شيعيان مي پيچد :
« كجاست ياريگري كه به ياري مهدي بشتابد؟!»
و ما همچنان چشمان شرمزده و گنهكار، اما مشتاقمان را به زمين دوخته ايم. سر به جانب ديگري گردانده ايم و دستانمان را به كار دنيا مشغول داشته ايم ! و او هر روز دلتنگ عاشقي، منتظر ياريگري ، با گلويي بغش آلود، چشمان اميدوارش را كه از نگراني براي شيعيان اشك آلود است به آسمان دوخته :
- پس كي ؟
آري !‌امروز ديگر آن روزگار نيست، كه اين آخرين حجت خدا، بقيه الله الاعظم (عج) هم به سرنوشت اجداد اطهرش دچار گردد.
او در پس پرده مي ماند تا آنگاه كه مالك ها، عمارها، حبيب ها و ابالفضل هايش را پيدا كند.
اومانده است تا زمين خدا ،‌از حجت خالي نماند و ظهوراو محقق نمي شود مگر به حضور مالك ها،‌عمارها، و حبيب ها.
به راستي ! ما كه ادعاي علوي بودن را بر سينه داريم و چشم به راه قيام مهدي (عج) هستيم،
هيچ با خود فكر كرده ايم كه امروز هم نداي أين مثل مالك، أين عمار، أين ذوالشهادتين علي (ع) از حنجره فرزندش مهدي (عج) در فضا طنين انداز است !
هيچ با خود فكر كرده ايم كه امروز مهدي (عج) بيش از هر كس ديگر،‌در انتظار منتظران واقعي خويش است ؟!
هيچ با خود فكر كرده ايم كه آيا اين نداي حضرت را پاسخ دهنده اي هست؟
افسوس كه پاسخ دهندگان بسيار اندكند.
افسوس كه اگر شيعيان واقعي علي (ع) اندك نبودند، فرزندش در پرده غيبت باقي نمي ماند.
آري، آن هنگام كه نداي «فزت و رب الكعبه» علي (ع) در محراب مسجد كوفه طنين انداز شد،
چشمانش نگران چنين روزهايي بود.
روزهايي همچون امروز كه زمان بي تاب ظهور فرزندش و مكان بي قرار شنيدن نداي «أنا المهدي» اش مي باشد.
آيا او را جوابگويي هست؟
شيعيان علي !
 درك اين حقيقت را به كدامين لحظه واگذارده ايم؟ فرصت ها از دست مي رود.
شايد از هنگام ظهور اندكي بيش نمانده باشد !
لحظه ها از دست رفت،
عمرما بر باد رفت
هر كه مرد راه هست !! يا علي !       

                                    سایت تخصصی امام زمان (عج)

«انسان اگر چنانچهآن جهت روحانیت اسلام را،آن جهت معنویت اسلام راحفظ بکند،یک آدم می شود صد تا،یک آدم می شود هزار تا. مالک اشتر یک نفر نبود ، مالک اشتر یک آدمی بود که یک لشکر بود و بیشتر ، حضرت امیر(ع)یک نفر نبود ، همه عالم بود ، همه چیز بود روی آن جهات معنویت و واقعیتی که داشت …اگر چنانچه آن حظ معنوی را رشد دادید ، یکی تان یک فوج می شوید یک نفر، دیگر نیستید،«یکی»می شود ،«یک»موجود، می شود موجودات.یک قطره می شود دریا.»

                                                            صحیفه نور،ج7،ص478

*رهبر انقلاب اسلامی در ابتدای سخنان خود با توصیه به بهره‌گیری هرچه بیشتر از فضای معنوی ماه مبارک رمضان به

برخی ادعیه در این ماه شریف اشاره کردند و گفتند: در برخی ادعیه‌ی رمضانی درخواست نجات از گناهانی شده است که اگر

خدای نکرده مسئولان به آنها مبتلا شوند، ضرر آن به همه‌ی جامعه و به کشور خواهد رسید.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بی‌انگیزگی، غفلت، سخت شدن دل، بی‌خیالی و غرور را ازجمله‌ی این گناهان برشمردند و

خاطرنشان کردند: اگر مسئولان از خود مراقبت نکنند و مبتلا به این گناهان شوند، مراحل بعدی و خطرناک‌تر، کم آوردن در

بزنگاه‌ها، ابتلا به نفاق و تکذیب نعمت‌های الهی است.

*ایشان تنها راه رهایی از این گناهان و لغزش‌ها را، تقوا و مراقبت از خویش دانستند.

یشان در اشاره به معایب برجام خاطرنشان کردند: این معایب مواردی است که ما همیشه از آن بیمناک بودیم و تکرار

می‌کردیم که طرف مقابل، طرف بدعهد و بدذاتی است که دبّه در می‌آورد و زیر قول خود می‌زند.

ایشان افزودند: در برجام خُلَل و فُرَج‌هایی وجود دارد که اگر بسته می‌شد، معایب، کمتر یا منتفی می‌شدند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با تجلیل از تلاش فراوان و سخت مذاکره‌کنندگان هسته‌ای، تأکید کردند: آنچه که درخصوص برجام

می‌گوییم، مطلقاً ناظر به زحمات و تلاش‌های این برادران عزیز نیست، بلکه ارزیابی عملکرد طرف مقابل است.

رهبر انقلاب با اشاره به زوایای پرابهام سند برجام که زمینه‌ی سوءاستفاده‌ی طرف‌های مقابل را فراهم کرده است تأکید کردند:

جمهوری اسلامی ابتدائاً برجام را نقض نخواهد کرد، زیرا وفای به عهد، دستور قرآنی است اما اگر تهدید نامزدهای ریاست

جمهوری آمریکا مبنی بر پاره کردن برجام عملی شود، جمهوری اسلامی برجام را آتش خواهد زد که این کار هم دستوری

قرآنی درباره‌ی نقض عهد متقابل است.

                                                                    1395/3/27