عشق یک سینه ی پر از آه و یک دل بی قرار میخواهد

خواب راحت برای عاشق نیست عاشقی حال زار میخواهد

دیدن یارگرچه شیرین است نیست عاشق کسی که خودبین است

حرف عشاق واقعی این است هرچه میل نگار میخواهد

مدتی هست یادمان رفته پسری مانده از تبار علی

او که مثل حسن برای قیام بی سپاه است و یار میخواهد

یار هرکس به غیر او بودیم دل به هرکس به غیر او دادیم

چه کسی را عزیز تر از او دل از این روزگار می خواهد؟

چند روزی به سمت آقاییم چندماهی به سمت دنیاییم

بی تفاوت به اینکه جاده وصل قدمی استوار می خواهد

خوش به حال مدافعان حرم عشق را در عمل نشان دادند

تا بفهمیم یوسف زهرا عاشقی جان نثار میخواهد

شیعه تنهاست یا اباصالح با همان هیبت علی برگرد

گردن دشمنان آل الله گردش ذوالفقار میخواهد

 منتقم! جان مادرت زهرا بازگرد و بگو به آن دونفر

زدن بانویی بدون پناه قلب تاریک و تار میخواهد
http://hosenih.mihanblog.com/post/category/9  

گفتاری از حجت الاسلام و المسلمین محسن قرائتی

اگر دعای امام زمان(عج) نبود دشمنان ما را قورت می دادند! روزی حدیث دیدم که حضرت مهدی(عج) فرموده است من روزی صد بار به شما دعا می کنم. ما مطمئنیم و در روایات خوانده ایم که اگر دعای آن حضرت نبود دشمنان شما را قورت می دادند! آمریکا و بعضی دیگر هی میگویند ما خاورمیانه و جهان را می خواهیم. باید به آنها بگوییم خودتان را معطل نکنید. کتاب آسمانی ما گفته نه خاورمیانه بلکه کره زمین برای مسلمان هاست. خدا هم یک رهبر ذخیره کرده و هم یک قانون تحریف نشده؛ رهبر امام زمان است و قانون قرآن.

                                                مشاهده شده در ماهنامه امان تیر ماه 92،ص3

مرد مسنی به همراه پسر بیست و پنج ساله اش در قطار نشسته بود در حالی که مسافران در صندلی های خود نشسته بودند ،قطار شروع به حرکت کرد پسر که کنار صندلی نشسته بود پر از شور و هیجان شد دستش را از پنجره بیرون برد و در حالی که هوای در حال حرکت را لمس می کرد فریا زد:پدر نگاه کن درخت ها حرکت میکنن. مرد مسن با لبخندی هیجان پسرش را تحسین کرد. کنار مرد  جوان، زوج جوانی نشسته بودند که حرف های پدر وپسر را می شنیدند و از حرکات پسر جوان که مانند یک پسر پنج ساله رفتار می کرد ، متعجب شده بودند.ناگاه پسر جوان دوباره با هیجان فریاد زد:پدر نگاه کن دریا چه، حیوانات و ابرها با قطار حرکت می کنند،زوج جوان پسر را با دلسوزی نگاه می کردن پدر نگاه کن باران می بارد، آب باران روی من چکید، زوج جوان دیگر طاقت نیاوردند و از مرد مسن پرسدند : چرا شما برای مداوای پسرتان به پزشک مراجعه نمی کنید؟!مرد مسن در پاسخ گفت:ما همین الآن از بیمارستان بر می گردیم.امروز برای اولین بار پسر من در زندگی می تواند ببیند.

نتیجه اخلاقی:هرگز،هرگز زود قضاوت نکن

                                                                        مشاهده شده درماهنامه فرهنگی اجتماعی آشنا،سال بیست و دوم اسفند 92

عالم بزرگ شيعه، شيخ مفيد در كتاب «الارشاد» حديثى از حضرت صادق عليه السلام در توضيح عبادت اميرالمؤمنين عليه السلام بدين مضمون نقل مى‏كند:
واللّه قسم على بن ابى‏طالب عليه السلام تا از دنيا رفت هرگز حرامى نخورد و دو امرى از اوامر حق بر او عرضه نشد، مگر اين كه سخت‏ترين آن دو را براى عمل اختيار كرد و بر پيامبر صلى الله عليه و آله شدّتى نازل نشد مگر اين كه على را از باب اطمينانى كه به او داشت خبر كرد؛ زيرا در امّت جز اميرالمؤمنين كسى طاقت عمل كردن به مانند پيغمبر نداشت، على عمل مى‏كرد عمل شخص ترسناك، آن حضرت خود را بين بهشت و جهنّم مى‏ديد، اميد ثواب و ترس از عقاب داشت، از كاركرد دست خود و محصول رنجى كه در كار كردن كشيده بود، هزار بنده در راه خدا آزاد كرد.
قوت اهل بيتش را روغن و سركه و خرما قرار داده بود، لباسش از كرباس بود و اگر آستينش بلند مى‏آمد، قيچى مى‏خواست و آن را قطع مى‏كرد.
كسى از اولادش در اين امور شبيه‏تر از امام سجّاد عليه السلام نبود، حضرت باقر عليه السلام وارد بر پدر بزرگوار شد، ديد پدر مهربانش به حدّى از عبادت رسيده كه كسى به آن حد نرسيده، رنگش از بيدارى شب زرد شده بود و چشمانش گويى از شدّت گريه سوخته بود و جبهه‏اش جراحت داشت، بينى آن جناب از كثرت سجود گويى پاره شده بود، ساق پاى آن حضرت از زيادى ايستادن در نماز ورم كرده بود.
امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد: از ديدن حال پدرم نتوانستم از گريه خوددارى كنم، گريه كردم در حالى كه پدر مشغول فكر بود، پس به من توجّه كرد و فرمود: پسرم! صحيفه‏هايى كه عبادت اميرالمؤمنين در آن است به من بده، آن‏ها را به دست حضرت دادم، مقدار كمى قرائت كرد، سپس آن را گذاشت و در حال ناراحتى و غصّه فرمود: چه كسى قدرت عبادت على بن ابى‏طالب را دارد؟!
عزيزان! على عليه السلام با آن كثرت عبادات، كه در طاقت هيچ بشرى نيست، در پيشگاه حضرت حق در نيمه شب، هم چون مار گزيده به خود مى‏پيچيد و مى‏گفت:
آه مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَبُعْدِ السَّفَرِ.
واى بر من از كمى توشه و دورى سفر.
اگر على عليه السلام در برابر عظمت حق، با داشتن آن همه عبادت بنالد و بگويد: آه از قلّت زاد، ما بايد با اين اعمال ناقص و پر از رعبت خود بگوييم: آه من عدم الزاد؛ بار خدايا! ما چيزى نداريم.
امّا با اين همه نبايد از كرم و رحمت و عنايت دوست نااميد بود كه حضرت يار، همين عبادات ناقابل را كه به توفيق خود او، انجام داده‏ايم با قيمت گران خواهد خريد، ما بايد در همه لحظات در حال شكر او و عذرخواهى از جناب او باشيم‏.
 
 

دریافت فایل صوتی